Koronavirüs ile Evde Başlayan Yaşam

Herkese merhaba. Ben Doğal yaşamcı yazarınız 🙂 Koronavirüs ile evde başlayan yaşam hayatlarımızı giderek değiştiriyor. Yaşanan gelişmeleri takip ederek ona göre önlemler almaya ve yaşamımızı daha güvenli ve korunaklı hale getirmeye devam ediyoruz. Biz Digital Yazarlar olarak evlerimizde bir haftayı tamamladık. Blogumuza herkese fayda sağlayabilecek koronavirüs ve karantina ile ilgili yazılar hazırladık ki devam da ediyoruz. Çalışma sistemimizi evden çalışma modeline adapte ettik. Her şey buraya kadar güzel. Ama bu arada bir şey fark ettik.

Benim Koronavirüs Günlüğüm ve İlk Haftam

İş hayatını koronavirüs ile evde yoluna koymak ve evde düzene adapte olmak ve düzenli olarak haber takip etmekle geçen zaman içerisinde içimizde yaşadığımız gel gitler, kafamızdaki deli sorular, yani duygular, hissettiklerimiz. Asıl nokta bunları dışa vurmaktı. İyi hissedebilmek için. Yani koronavirüs günlükleri en başta kendimiz için istediğimiz bir ihtiyaç. Ama sonra şunu da düşündük bu günlük neden herkese açık olmasın. Başlangıç bizden, devamı sizden 🙂

1.Gün: Evlere Dağılış

(16 Mart 2020 Pazartesi)

O gün son dışarıya çıktığımız gündü. Ortalıkta sadece uyarılar ve söylemler vardı. Avm’ler, kafeler kapanacak vesaire vesaire… Ama bir ürperti vardı üzerimizde. Hem dışarıdayız, hem tedirgin. Çünkü her zamanki coşkulu kalabalık yok. Biri öksürse ödümüz kopuyor. Anladık ki, psikolojik olarak evde olmak dışarıda olmaktan daha iyi. Artık ev vaktidir dedik. Evlere dağıldık 🙂

Tabii gündüz dışarıda olduğumuz akşam çok zorlayıcı değildi. Ama sanki uzun bir tatilden dönmüşüz de eve gelmişiz gibi bir tuhaf his vardı. Farklı bir hayat düzenine geçmek ama geçtiğimiz düzenin tam olarak ne olduğunu bilmemenin tuhaf karmaşası.

Zaten Freelance çalışıyoruz, evden de çalışırız ne olur ki kafası vardı biraz açıkçası. Telefonlar, ben de evdeyim artık diyen öyle çok ki yalnız değilim durumu da iyi geliyor ilk anda. Peki ya sonra?

2.Gün: Dezenfekte Önemli

( 17 Mart 2020 Salı )

İlk tedirginliğim evdekilerle başladı aslında. Sanki benim eve girmemi bekliyorlarmış ki öyle. Bir temizlik, bir dezenfekte çalışması akıllara zarar. Öyle bir his ki sanki evde her yerde virüs var. Oturma, dokunma, orayı sildik mi, burayı dezenfekte ettik mi… Gözle göremediğimiz o minnacık şeylerin evin her yerinde olabileceği ihitimali üzerine yapılan dezenfekte işlemlerinin ardından insanın dışarı çıkası gelmiyor zaten. Öyle ya bütün ayakkabılarınız yıkanmış kurutulmuş kaldırılmış, size düşen artık terlik giyip evde dolanmak.

Bu kadarla kalsa iyi. Üzerinde adımın yazılı olduğu 2 küçük cam şişe. Birinde ağız gargarası, diğerinde burun spreyi. Annem tarafından hazırlanmış ve her akşam yatmadan mutlaka gargara yapılacak. Evdeki bu doğal hijyenleri bir blog yazısı haline getirdim. Detayları evde doğal dezenfekte ürünleri yazımızda bulabilirsiniz. Birebir bizim evde uygulanan ne varsa hepsini yazdım 🙂

3. Gün: Algıda Seçicilik- Başlangıç

( 18 Mart 2020 Çarşamba)

Ve değişen algı. Neden evdeyiz? Koronavirüs salgını sebebiyle. O vakit televizyon, sosyal medya ne takip edilir? Koronavirüs ile ilgili gelişmeler. Çünkü eve kapanma düşüncesini içten içe kabul edemiyor insan. Haberlerde olumlu bir gelişme arıyorsunuz. Ne zaman biter? Ne zaman çıkarız?  Tam da bu noktada ilk ölüm haberleri geldi. Sayı 2 olsa da her ülkedeki başlangıç bu değil miydi? Evet benim için bugünün kilit kelimesi buydu. Başlangıç.

4. Gün: Doğa ile Baş Başa

( 19 Mart 2020 Perşembe)

Malum doğal yaşamın içinde şehirden uzakta yaşıyorum. Doğal yaşam kategorisinin takipçileri bilirler:) En azından çıkıp hava alabileceğim bir bahçe, çok dip dibe olmayan evler sebebiyle daha korunaklı bir yerde olmak şu anda bir avantaj gibi geliyor. Günlük yaşamda özellikle işe gelip gitmenin zor olduğu şehirden uzak yaşam, şu anda daha bir tatlı geliyor. Ancak birkaç günlük ev modu bedenen ziyadesiyle dinlenme sağladığı için sıkılmaya başladım.

Üstelik her akşam verilen günlük hasta sayısı ile ilgili rakamlardaki artış ve annemin “İtalya’da da böyle başladı” söylemleri içerisinde kendimi yazmaya verdim. Blog yazıları yazmak hem koronavirüs ile ilgili doğru araştırmalar ile bilgi sahibi olmamı hem işime odaklanarak durumun psikolojik etkilerinden biraz uzaklaşması sağlıyor.

5. Gün: Balkondan Balkona İlk Sohbet

(20 Mart Cuma)

İki insan görelim biraz sohbet edelimin koronavirüs karantinasına evrilmiş hali. Komşumdan gelen mesajla kendimi balkona atmam bir oldu. Gündem belli tabi. Yakında şarkı söylemeye de başlarız, ayy nolucaz böyle, yok yok çıkmayı düşünmüyorumlarla dolu 20 dakikalık bir balkon sohbeti bile akıp gitmeyen hayat akışınıza bir renk oluyor. Bu sohbetleri çoğaltmak üzere sözleşerek balkondan evlere dağıldık.

Sürekli bir şeyler yeme isteği size de geliyor mu? 5. Günde ben de ön plana çıkmaya başladı. Kaldı ki annemin de benden pek farkı yok ki düzenli olarak kek yaptım, bisküvili pasta yaptım, börek patatesli mi olsun gibi gibi söylemleri ile fark etmeden bilgisayar başında sürekli atıştırır hale geldim. Kolay kilo almıyorum da bu düzene metabolizma da nereye kadar?

6. Gün: İçimdeki Kuaförün Ortaya Çıkışı

(21 Mart Cumartesi )

Çalışmaktan vakit bulamadığım için dip boyası gelmiş saçlarıma bakıp keşke boyatsaydım derken resmi bir açıklama ile berber, kuaför ve güzellik salonlarına kapanma kararı geliyor. Organik boya kullandığım için evde bulunan saç boyalarımı kaptığım gibi iş başa düştü diyerek hayatımda ilk kez saç boyadım. Ama ne heyecan, ne titiz çalışma 🙂 Sonucun ne çıkacağına dair 40 dakikalık bekleyiş güne aksiyon katan zamanlardı benim için. Ama şunun rahatlığı da vardı. Şu halinden iyidir. En kötü sanatsal bir çalışma çıkar ortaya dedim. Neyse ki bu konuda içimde saklı bir kuaför varmış ki kusursuza yakın bir dip boyası ile ruhuma şifa bir saç değişimi gerçekleştirdim.

7. Gün: Günlüklere İlk Adım

(22 Mart Pazar )

Rakamlar artıyor. Evet korkunç bir artıştan bahsetmiyoruz. Olabildiğince her şey kontrol altında. Kontrol altına alamadığımız tek nokta sanırım irademiz. Çünkü bu durum ile ilgili çalışan, canlarını riske atan insanlara gerçek anlamda tek desteğimiz evden çıkmamak olabilir.

Psikolojimiz evet zorlanabilir. Ama bunun için ev içinde çözümler bulmalıyız. Bugün aklımıza bu günlük fikri geldi. Sadece kendimiz için değil. Herkes için. Bizim bir bloğumuz var. İsteyen herkes burada bu durum ile ilgili hislerini yazsın. Fikir fikri doğurur. Herkes zorlandığı noktalarda neler yaptığını topluca bir yerde paylaşırsa bu günler belki de çok daha kolay geçer.

Benim koronavirüs ile evde başlayan ilk haftam böyleydi. Otomobil kategorisinin hızlı yazarı sevgili yol arkadaşımın ilk günlüğü olan korona günlükleri vol 1 onun ev karantinasındaki günlerini anlatıyor. Önümüzdeki günler ne gösterir, yaşananlar doğrultusunda içimdeki yolculuk nereye doğru yön alır bu satırlarda paylaşmaya devam edeceğim. Sevgiyle ve birlikte kalalım.

Yazan: DG2