Köpek Sahibi Olmak Fikrine Beni Bir Köpek İkna Etti :)

Köy hayatının bana kattığı en güzel artılardan biri, köpek sahibi olmak oldu. Aslında bugün sizlerle bambaşka bir konu paylaşacaktık ancak, dün yaşanan ve #batıkenttekatliamvar hastagiyle paylaşılan üzücü olayın ardından, günü bu blog yazısına ayırmaya karar verdik.

Köye geldiğimde köpek sahibi olmak gibi bir düşüncem yoktu. Çünkü köpeklerden hatta genel olarak hayvanlardan korkan biriydim. Korkum merhamet duygularımı köreltmedi hiçbir zaman ama her zaman mesafeli olmayı tercih ettim. Ta ki Boncukla yollarımız kesişene kadar 🙂

Şehirden toplayıp kulaklarına birer küpe takıp bizim buralara zaman zaman köpekleri bıraktıkları oluyor. Boncukla hikayemiz de burada başlıyor. Bahçemizin yan tarafında bulunan boş arsada bulunan inşaata sığınmış, boynunda tasması, kulağında küpesiyle hasta ve tabii ki aç bir haldeydi ilk gördüğümüzde. Yine köpek sahibi olmak fikrine uzak olan ben, ilk olarak karnını doyurmak isteğiyle biraz da korkarak ona yemek verdim. Ben korkak o benden korkak ,bahçe teli aramızda sınır 🙂 Bir tarafında o bir tarafında ben bir kap yemek bir kap su derken birbirimize alıştık. Hasta olduğu için bir veteriner çağırdık. Daha önce evde bakıldığı için sokaklara pek alışık değilmiş. Kısırlaştırılmış ve eğitim almış ama sonra sokağa bırakılmış.

Köpek Sahibi Olmak

Köye taşındığımızdan beri “bahçeli eviniz var bir köpeğin olsun, bak küçük bir köpek alalım alışırsın” diyenlerin sayısını hatırlamıyorum bile. Ama köpek sahibi olmak konusunda beni 2 yaşında kırma bir Alman kurdu ikna etti 🙂 Biraz karnı doyup iyileşince gider zannediyordum ama meğer öyle olmuyormuş. Onun da benim gibi ürkek olması sanırım aramızda kurduğumuz bağın en güçlü yanı idi. Hayvanlarda en korktuğum şey kestiremediğim ani davranışlarıydı. Bir de ortak bir dil üzerinden iletişim kesinlikle kuramıyordum. Git dersen gelmez o derlerdi mesela bana, ben gider misin lütfen dediğim için sanırım hiçbir etkisi olmuyordu 🙂 E zaten korkuyorum, git diye emir kipi benden çıkmıyordu işte 🙂

Ama kendi köpeğim diye söylemiyorum, Boncuk benim ürkek rica minnet her dediğimi harfiyen uygulayan, sakin bir köpekti. Galiba köpek sahibi olmak konusunda ikna olduğum nokta da buydu. Yaklaşık 10 yıldır zaman zaman ufak anlaşmazlıklar dışında gül gibi geçinip gidiyoruz.

Köpek Sahibi Olmak Hayatımda Neleri Değiştirdi?

Köy hayatı ile öncelikle benim için bazen hayatımı sınırlayan bir korkumdan kurtulmuş oldum. Sadece köpekler değil, diğer hayvanlara da karşı da korkularımı büyük ölçüde yendim. Çünkü bilmediğiniz ve yabancı gördüğünüz şey sizi ürkütür. Ama bir köpek sahibi olmak; aynı zamanda onların dilini öğrenmek, davranışlarının ne ifade ettiğini bilmek anlamına geliyor ki bu da nerede ne yapmanız gerektiği konusunda size güven veriyor.

Tabii ki büyük bir sorumluluk. Çünkü onu bırakıp uzun süreli bir yere gidemiyoruz. Onun hayatı ve ihtiyaçları da aynı zamanda sizin hayatınızın bir parçası oluyor. Köpek sahibi olurken düşünülmesi gereken ama en az düşünülen noktalardan biri bu sanırım.

Bir Köpeği Sahiplenmek Sorumluluk Gerektirir

Aslında köpek sahibi olmaktan ziyade, bir köpeğe bakmak daha doğru bir tanım bence. Çünkü insan sahip olduğunu düşündüğü şeylerden çabuk vazgeçebiliyor ki, önce sahiplenilip sonra Boncuk gibi sokaklara bırakılan pek çok hayvan var. Her canlı doğasına uygun bir şekilde yaratılıyor. Misal benim köpeğim kar üzerinde yatmayı seviyor, ben aynı şekilde yatsam sabaha çıkar mıyım bilinmez 🙂 O yüzden eğer bir hayvanın bakımını üstleneceksek, yaratılışlarına uygun olarak onlara yardımcı olmak birincil amacımız olmalı.

Köpek sahibi olmak konusunda hevesle değil, enine boyuna düşünerek karar vermek önemli. Çünkü onlar sadece oyun arkadaşı değil. Yemeği, sağlığı, günlük ihtiyaçları konusunda bir ömür onlara bakmak ile yükümlü oluyorsunuz.

Her Canlıya Karşı Bir Sorumluluğumuz Var

Bu dünyayı tüm canlılarla paylaşmak zorundayız. Doğal yaşam sadece bize ait değil. Paylaşmayı öğrenmek zorundayız. İnsan olarak yapmamız gereken yok etmek olmamalı. Kaldı ki yok ettiğimiz pek çok şey var. Doğayı yok ediyoruz. Bu da bir katliam. Havayı, suyu kirletiyoruz ve tüketiyoruz bu da bir katliam. Şimdi bu yok ettiklerimiz olmadan bir yaşam olamayacağı bilincine varıp, bir şeyler yapmaya çalışıyoruz. Aynı şeyi hayvanlar için de yapmayalım. Yok etmek çözüm değil. İnsan olarak çözüm arayalım.