Karantina Günlerim Üçüncü Hafta

Herkese merhaba. Evden hiç çıkmadan üçüncü haftayı da bitirmiş bulunuyorum. Karantina günlerim ile ilgili hafta boyunca aldığım notlarımı da yanıma alıp bilgisayar başına geçtim. Şöyle bir genel değerlendirirsem her haftanın bir diğerinden daha zor olduğunu söyleyebilirim.

Koronavirüs salgınında sürekli artan vaka sayıları ve her gün ortalama 60 kişinin ölüm haberi ruhen insanı çökertiyor. Tanımak ya da tanımamak önemli değil. Tüm dünya üzerinde ve ülkemizde bugünün teknolojileri vesaire düşündüğünüzde bir virüse böyle yenilmiş olmak şaşılası ve sorgulayıcı değil mi?

Karantina Günlerim ile Değişen Bakış Açılarım

Hayatım boyunca bir market alışverişinden böylesi bir aktivite çıkacağı aklıma gelmezdi. Eve gelişi ayrı bir heyecan, sonrası yemek için 24 saatlik güvenlik süresi ayrı bir heyecan. Ama şu karantina günleri içinde böyle heyecanlar iyi gidiyor.

Alışveriş Ritüeli

Bugün market siparişi günü. Ama gelenleri içeri nasıl alacağımız konusunda annem tarafından verilen brief sonrası market arabasının gelişini birer savaşçı modunda bekliyoruz.

• Aradılar 10 dakikaya geliyorlar
• Sıcak su kovası yaptım bu senin bu senin
• Sirkeleri dökün içine, beyaz sabun ve bezlerinizi alın
• Gelince eldivenleri ve maskelerinizi takın. Kızım şimdi takma ayy öldürcek beni bu çocuk 🙂

Bu arada kendisi kapı önünü çamaşır suyuyla yıkıyor. Çünkü poşetleri oraya koyduracak. İçeriye poşetlerin içinden tek tek silerek alıp bir sepete koyacağız. Bitti mi? Hayır. O sepetlenenler mutfak balkonunda bir gece bekleyecek. Anne cipsimi alsam? Yarın yersin çocuğum. Peki demekten başka şansım var mı? Hayır 🙂

Yerinde Say Marş Marş

Geçen haftadan sonra 1 kilo daha aldığımı görünce boğazıma dur diyemesem de bu gidişe bir dur demeye karar verdim. Yeterince kısıtlamış olarak yaşarken bir de yeme içmeden kısmak işime gelmiyor. Ama biraz hareket candır. Dışarı çıkıp yürümek illa ki şart değil. Odamda son ses müzik ki çok severim. Eh müstakil evin avantajlarından faydalanarak kimseyi müzik sesimle rahatsız etmeden üst katta odamda özgürce müzik keyfi yapabiliyorum.

Ritme uygun yerimde adım sayarak yer yer dans adımlarına dönüp yer yer durulup günlük 20 dakika (ortalama 5 şarkıya denk geliyor) hem eğleniyor hem yediklerimin vücudumda yer edinmelerine izin vermiyorum. Evde yürüyüş aslında her anlamda iyi bir enerji oldu. Karantina günlerim üçüncü haftada yerinde uzanma modundan yerinde sayma moduna geçmek ruhen de bir canlılık getirdi bana. Herkese tavsiye ederim.

Viyüsler Ateş Ediyoymuş

3 yaşında bir yeğenim var. Ayrı şehirlerdeyiz ama rutin bir araya geliriz. Tabii salgın başladığından beri sadece görüntülü konuşmalarla idare ediyoruz. Neler olduğunu, neden dışarı çıkamadıkları anlatmışlar ve tek seferde olay bitmiş. Telefonda bana anlatıyor. Dışarda viyüs varmış. Adı da coyona. Bu viyüsler ateş ediyoymuş. O yüsden çıkmamalıymışız. 3. Haftasında evde ve gayet mutlu. Bunca yetişkine covid19 tehlikesi için hala laf anlatılamıyorken 3 yaşında bir çocuğun durumu kabullenişi takdire şayan. Tabii bu arada babasının işe gitmiyor olması ve sürekli kendisiyle oyun oynaması da virüs konusunda onu fazla etkilememiş olabilir 🙂

Dolaplarımı Düzenlerken Hazine Buldum

İsmini “hobi odası” koyduğumuz bir odamız var evimizde. Annemin dikiş makinesi, benim boyalarım, kitaplar, dergiler falanlar filanlarla dolu dolaplardan oluşan bu odada canı sıkılan ya da aklına yaratıcı bir fikir gelip bir şeyler yapmak isteyen rahatlıkla stres atabiliyor. Ne yapsam diye dolandığım bir anda dolapları açıp neler var neler yok derken dergilerin olduğu bölümde bir defter geçti elime.

Rahmetli anneannemin el yazısıyla içinde enteresan tarifler olan bu defteri kaçırır mıyım? Elleri yumuşatmak için krem tariflerinden, her saç tipine göre ayrı saç boyası tariflerine kadar her sayfada bu da neymiş diye içine düştüğüm anneannemin defteri günümün en renkli zamanlarıydı. Tabii hemen birkaç tarifi alarak bir blog yazısına çevirdim ve evde cilt bakımı için anneannemin birkaç sırrını sizlerle paylaştım. Devamını önümüzdeki günlerde getireceğim 🙂

Bir İlkbahar Sabahı

Uykumun arasında bir şarkı çalınıyor kulağıma. “Bir ilkbahar sabahı güneşle uyandın mı hiç” Ama o da ne aynı anda bir gök gürültüsü ile sıçradım yerimden. Allah’ım sen beni neyle sınıyorsun şu an diyerek kalktım. Bol şimşekli Nisan yağmurları pek meşhur bizim buralarda ama bu bahardan ziyade kar kış kıyamet havası.

Şarkı devam ediyor. “Çılgın gibi koşarak kırlara uzandın mı hiç”. İnsanın damarına damarına basıyor yani. Ortada kır mı var? Olsa ne çılgın gibi koşup anca yatağa uzanabiliyoruz ki bunun için de koşmaya gerek yok. Denk gelen şarkının ironisi ile uyku sersemi depresif bir ruh haliyle güne başladım. Annem içli içli şarkıya eşlik ediyor. “Geçen günlere yazık, yazık etmişsin…..” diye diye. Geçmeyen günler, gelmeyen bahar, ne zaman biteceği belli olmayan salgın.

Sosyal Mesafe Kaç Metre Yahu?

Bu haftanın bitmeyen bol kafa karıştırıcı tartışması sosyal mesafe kaç metre olacak? 1 metre yeterli, yok en az 2 metre o da yetmez 5 metre. Var mı arttıran!!!!!!!! Bu gidişle annem hepimizi odalarımıza tıkıp tepsiyle oda kapılarına yemek bırakacak. Bu tip konuların sadece bilim kurulu gibi yerlerde konuşulup tek ağızdan bir karar olarak duyurulması şu dönemde çok önemli bence. Yorum programlarında sadece kafa karıştıran karşıt görüş tartışmaları insanlara bir şey katmak yerine daha çok akıl bulandırmaktan başka bir işe yaramıyor.

Salgın Artık Her Yerde

Önce Çin’de başladı. Sonra Avrupa’ya gelişini izledik. Ardından ülkemize. Ardından şehrimize. Ardından ilçemize. Bu hafta artık tanıdığımız bildiğimiz isimlerde duymaya başladık hastalığı. Moral olarak genel bir çöküş yaşıyoruz sanki giderek. Bir umut güzel bir haber bekliyoruz. Ne kadar karamsarlığa da kapılsak o umudu hiç kaybetmeyelim. Bir gün biteceğini hiç aklımızdan çıkarmadan.

Karantina günlerim üçüncü hafta böyle geçti. Koronavirüs günlükleri için bu haftalık benden bu kadar. Sizde eğer bu sayfalarda içinizi dökmek isterseniz bekleriz 🙂 Sağlıkla ve umutla kalın.